De buitenwereld ziet een perfect plaatje. Je hebt een leuke baan, fijn sociaal leven en een geweldige man. En ja, die man is ook geweldig. Maar een relatie is voor jou hard werken. Je bent continu aan het aftasten of het nog wel goed zit tussen jullie, of hij je nog leuk en aantrekkelijk vindt.
Je hebt googelt af en toe om uit te zoeken of het nou relatieangst, bindingsangst of codepentie is, of het toch dertigersdilemma? Eerlijk, het doet er niet toe welk label je erop plakt. Je hebt gewoon last van hoeveel energie het je kost. Soms denk je dat het makkelijker zou zijn om uit elkaar te gaan. Maar ja, dan loop je hier in een volgende relatie weer tegenaan.
You put on a brave face, maar ondertussen zit je met dit soort ellende:
- Als jullie ruzie hebben, beïnvloedt dat je hele dag. Op je werk kun je je niet concentreren. Je gedachten dwalen telkens af naar wat er gebeurd is en wat hij zei. Je voelt je hart sneller slaan. Wat als dit het einde is?
- Als hij afwezig voor zich uit staart en stil is, ga jij in gedachten na of je misschien iets verkeerd hebt gedaan.
- Als hij geen zin heeft in seks, vraag je je af of hij jou nog wel aantrekkelijk vindt, of hij misschien iets of iemand anders wil.
- Je wilt je wel volledig overgeven aan de liefde, maar je onafhankelijkheid niet verliezen. Eigenlijk weet je niet goed waar de balans ligt of hoe je dit kunt verenigen.
- Je vindt het heel moeilijk om hem blind te vertrouwen. Echt jaloers ben je misschien niet per se. Maar je bent wel continu alert op aantrekkelijke vrouwen en vraagt je af wat hij van hen vindt.
- Je doet van alles om het hem naar de zin te maken, je kijkt op tv wat hij wil kijken, je kookt wat hij lekker vindt en je gaat braaf mee naar zijn vrienden. Als jij dan een keer ergens om vraagt en hij doet niet wat jij wil, dan barst er een bom in je. Waarom gaat alles altijd op zijn manier? Doe jij er dan echt niet toe?
Als er niets in jou verandert, zal geen enkele relatie voor je werken
Je relatie staat op springen. Hij heeft al een paar keer op het punt gestaan om bij je weg te gaan. Als jij niet snel verandert, doet hij dat binnenkort echt. Zelf word je ook doodmoe van de ruzies, twijfels en onzekerheid. Soms wil je er ook mee kappen, geen gedoe meer...
Maar dan besef je het ergste. Dit probleem neem je gewoon mee in een eventuele volgende relatie. Terwijl je helemaal niet zo jaloers, bezitterig en onzeker wil zijn. Zo zul je nooit een gelukkige relatie hebben.
Kijken
Video: Investeren in je relatie: stop pleasen, start verbinden
Woorden van anderen
"Je krijg de relatie waarvan je gelooft dat je die kunt hebben. Zoiets zei je op een gegeven moment en daar hebben we wel even over gediscussieerd want ik kon echt wel de relatie voor me zien zoals ik die wou.
Maar ja, er zaten toch nog wat dingen uit m'n jeugd en eerdere relaties in de weg.
Wat hebben we dat lekker opgeruimd en nu heb ik inderdaad de relatie zoals ik die wilde, met dezelfde man en zonder gedoe."
- Angela