Ik ben Marlies, 39 jaar en woon sinds een jaar of 8 met mijn vriend Hugo in Utrecht. Hij is de trotse vader van een 16-jarige dochter die we met veel liefde zien opgroeien. We hopen daarnaast op kinderen van ons samen. Helaas blijft een zwangerschap om onbekende reden uit. 

 

De eerste jaren van onze relatie waren naast ontzettend leuk ook een enorme worsteling aan mijn kant. Te pas en te onpas kwamen er stemmen op zoals 'alle mannen gaan vreemd' en 'als het te mooi lijkt om waar te zijn, zal het dus wel niet kloppen'. Me overgeven aan deze nieuwe relatie was een ‘hell of a job’. Eindeloos heb ik met een goede vriendin heen en weer geappt als ik weer keihard weg wilde rennen.

Vanuit mijn werk, boeken en podcasts had ik al een bak aan kennis. Maar iets weten en het echt kunnen toepassen op jezelf, daar zit nog een wereld van verschil tussen. Om echt tot verandering te komen heb ik de hulp van een coach ingeschakeld. Hierdoor kon ik in eerste instantie vooral beter kiezen hoe ik wilde reageren wanneer ik boos of gekwetst was. Inmiddels is het voor mij normaal geworden om zelf te bepalen wat ik denk en voel. Daarnaast trek ik me zijn gedrag niet meer persoonlijk aan. Dat is een ontzettende bevrijding, voor ons allebei. Wat eerder momenten van spanning en mogelijke ruzie waren, zijn nu juist de momenten van oprechte verbinding.

 

We hebben een hele menselijke relatie, waarin ieder van ons echt wel eens onredelijk is, niet zo handig reageert of we gewoon ruzie hebben over iets al dan niet onbenulligs. Natuurlijk voel ik me daar dan rot over. Maar dat is geen overheersend gevoel. Ik kan ondertussen gewoon werken, met vriendinnen afspreken en het over andere dingen hebben en het dan op een later moment rustig uitpraten of er gewoon om lachen met Hugo.

 

Ik heb hem niet nodig om me goed te voelen, zijn bevestiging niet nodig om me zelfverzekerd te voelen. Als we een paar dagen wat minder in verbinding met elkaar zijn heb ik nog steeds het volste vertrouwen in onze relatie. Hierdoor kunnen we allebei volledig onszelf zijn. De rust en liefde die dit geeft, is niet in woorden te vatten. 

 

Ik stel graag ideaal-plaatjes ter discussie

In onze samenleving zijn er nogal wat (tegenstrijdige) verwachtingen waar vrouwen aan moeten voldoen. Het lijkt vaak alsof je tekortschiet of 'er nog niet bent' als je niet in de ideaalplaatjes past. Onzin! Samenwonen, kinderen krijgen, trouwen? Het is allemaal mooi, het maakt je niet gelukkig of succesvol. Het leven kent mooie en minder mooie momenten en gevoelens, wat je omstandigheden ook zijn.

Ik ben ervan overtuigd dat veel vrouwen zich minder ongelukkig, onzeker of alleen zouden voelen als we beelden van 'hoe het hoort' achter ons laten. Dat is ook de reden dat ik vanaf het begin bewust heel open ben geweest over onze (nog onvervulde) kinderwens.

Ook breek ik graag een lans voor en coach ik veel vrouwen die in hun relatie meer behoefte aan seks/fysieke intimiteit hebben dan hun partner. De reden daarvoor lees je hier.

 

Ik coach je met, maar zeker niet vanuit, mijn eigen ervaring

Ik heb altijd interesse gehad in en kennis vergaard over de psychologie en hoe mensen en relaties 'werken'. Uiteraard heb ik een NOBCO-erkende coachopleiding gevolgd. Ik ontwikkelde ruim 10 jaar kennis en scholing voor psychologen bij een marktleidend opleidingsinstituut. 

Voor de 'kenners' onder ons: in mijn coaching kom je onder andere technieken tegen uit de cognitieve gedragstherapie, acceptance and commitment therapy, NLP en voice dialogue.

Mijn achtergrond ligt daarnaast in de verpleegkunde, bedrijfskunde en verandermanagement. Ik zorg dat je de gewenste resultaten ook echt bereikt. 

Zelfs Hugo weet niet al deze dingen:

  • Ik spreek een aardig woordje Portugees met mijn schoonfamilie.
    Mijn favoriet is ‘Bom apetite’ omdat dat altijd gevolgd wordt door iets superlekkers!
  • Bloemkool is het enige dat je mij nooit ziet eten.
  • In de zon op een, warm of koud, strand ben ik direct blij.
  • Alle liedjes van Acda en de Munnik zing ik uit volle borst mee (dit doe ik alleen als ik alleen ben, mijn broertje heeft me al snel duidelijk gemaakt dat zingen niet tot mijn talenten behoort).
  • Goede tijden, slechte tijden kijk ik al zo lang ik me kan herinneren, op de basisschool speelde ik het zelfs na met een vriendinnetje.
  • Soms erger ik me kapot als er weer een film of boek eindigt met een vrouwelijke hoofdpersoon die een partner heeft gevonden, alsof dat nog steeds ons heilige doel is.
  • Sinds een paar jaar weet ik verrassend veel over auto’s en de formule 1, 3x raden wie daar fan van is ;-)